آرتین والینا

توی پست قبلی که نوشته بودم و ثبت نشد( به دلیل رفتن برق در انتهای نوشتن من )ودیگه هم حال ندارم مطلب تکراری بنویسم نوشته بودم که از تولد 2 سالگی پسری از پوشک گرفتمش ولی همچنان در گیرودار قورت دادن قورباقه آقا آرتین هستیم البته بیشتر من این قورباقه گنده رو باید ببلعم چون واقعا صبر عیوب می خواد. توی کتابی که دارم می خونم(رفتار پدرومادر با کودکان ونوجوانان نوشته دکترجواد فیض)نوشته بود نه تنها بچه ها رونباید تنبیه کرد بلکه نباید دم به دقیقه ازشون پپرسن که جیش دارن یا نه بچه ها لجباز می شن حتی با التماس و زاری هم کار ساز نیست البته این خودش کلی خودسازی می خوادکه آدم اونقدر صبور باشه که ببینه و هیچی نگه امیدو...